حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
حدیث عشق ز حافظ شنو نه از واعظ
اگر چه صنعت بسیار در عبارت کرد
«حافظ»
(وَ دَ) (مص م.)
۱- تولید کردن، ایجاد کردن.
۲- تربیت کردن.
(اُ دَ) (مص ل.) درمانده شدن، ورشکست شدن.
(بَ. کَ. نَ دَ) (مص ل.) تحمیل کردن.
(بُ دَ) (مص م.)
۱- بر دوش کشیدن.
۲- بردباری کردن.
(بَ تَ) (مص ل.) آماده برای سفر شدن.
(رِ طِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) مخل صحبت، آن که موجب مزاحمت هم نشینان گردد.
(خا تَ) (مص م.) اجازه ورود طلبیدن، اذن دخول خواستن.
(رُ بَ) (اِمر) اسباب و اثاثیه.
(کِ دَ) (مص ل.) ناز خریدن، ناز کشیدن.
(اِ.) قطرههای آبی که به صورت پیاپی از ابر میبارد. مجازاً: ریزش فراوان و پیاپی چیزی. ؛ ~ آمدن و خون شستن کنایه از: بلای عظیم آمدن و باعث قتل عام شدن.
(اَ) (اِمر.)۱ - بخشی از ساحل یا بندرگاه ک ه کشتیها بار خود را آنجا بر زمین گذارند.
۲- جایی که کاروان فرود میآید.
(ص نسب. اِمر.)
۱- مربوط به باران.
۲- تن پوشی که آب در آن نفوذ نکند.
(بَ) (اِ.) نام استاد نوازندگان دربار خسروپرویز.
(بَ) (ص فا. اِمر.) باربرنده، حمال.
(بَ)
۱- (حامص.) عمل و شغل باربر.
۲- (اِمر.) مؤسسهای که امور حمل و نقل کالا را به عهده دارد.
(بَ) (اِمر.)
۱- شبکهای معمولاً فلزی که روی سقف اتومبیلهای غیرباری نصب میکنند و روی آن بار میگذارند.
۲- نوار یا ریسمانی که با آن بار را میبندند.
۳- طویله یا اصطبل بی سقف که چهارپایان بارکش را در آن جا میبندند، بهاربند.
(مَ یا مِ) (اِمر.) جوال.
(رِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- باد گرم تابستان.
۲- باد شدیدی که غبار برانگیزد.
۳- شکاری که از جانب راست به سوی چپ گذرد.
۴- طلوع ستاره منزل از موقع روشنایی بامداد در غیرموسم باران.
(رِ حِ) [ ع. بارحه ] (اِ.) دوش، شب گذشته.
(نِ)(اِمر.)۱ - محلی که در آن مال التجاره نگه دارند، انبار.
۲- کیسهای که خریدار اشیاء خریده را در آن جای دهد.
۳- بستههای کالا.
۴- چیزی که در آن پلیدی و نجاست پر کرده از خانه بیرون کشند.
