حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
قسمت اگر زهر اگر مل بالین اگر خار اگر گل
غمگین نباشم که باشد کوی رضا مسکن من
«رهی معیری»
(بِ لِ) (اِمر.) آبله هلاک کننده.
(وَ) (اِمر.)
۱- گیاهی است خاردار و سفید رنگ با ساقه راست و برگهای بزرگ پوشیده از تار و گلهای سفید، سرخ یا بنفش.
۲- نوایی است از موسیقی.
(وَ دَ) (مص ل.) ورم کردن.
(وَ دِ) (اِمر.) چیزی که بدون رنج به دست آمده باشد.
(بِ. دَ) (ص مر.)
۱- محروم، بدبخت.
۲- آدم بیهوده کار.
(دَ) (مص ل.) هیچ بودن، پوچ بودن.
(اِمر.) بادخانه، بادگیر، گذرگاه باد.
(دَ) (مص م.)
۱- از دست دادن، از دست رفتن.
۲- در معرض باد گذاشتن.
(زِ) (ق.) هر روزه.
(سَ دَ)(مص ل.)کار بیهوده کردن.
(دِ شُ طِ) (اِمر.) باد مساعد برای کشتیرانی.
(دِ شُ) (اِمر.) باد صبا، صبا.
(~ِ عَ) [ فا - ع. ] (اِمر.) بادی که برای هلاک قوم عاد فرستاده شد.
(نِ تِ) (ص مر.) کسی که غرور و تکبر از سرش به در رفته.
(دِ نُ)(اِمر.) لحنی از موسیقی قدیم.
(دُ بُ) (اِمر.) غرور، خودنمایی.
(دُ) (اِمر.)
۱- مجازاً به معنای تکبر و خودبینی.
۲- هستی و لوازم آن.
(کَ دَ) (مص م.)۱ - باد زدن.
۲- فخر فروختن، فیس کردن.
۳- به فروش نرفتن کالا و ماندن روی دست صاحبش.
۴- کسی را به کاری صعب برانگیختن، تیر کردن.
۵- محو ک ردن.
۶- دمیدن در سازهای بادی و به صدا درآوردن ...
(گِ رِ تِ) (ص مر.)متکبر، مغرور.
(گَ تَ) (مص ل.) هدر رفتن، برباد رفتن.
