حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
«حافظ»
(کُ دِ) (اِ.)
۱- زبان کوچک که در ته حلق قرار دارد.
۲- زبانه قفل، دندانه کلید.
(کَ) (اِ.)
۱- گیاهی است یکساله با ساقه‌های بلند خزنده و برگ‌های پهن و گل -های زرد، پخته آن خورده می‌شود.
۲- کوزه شراب و پیاله.
(کَ دَ) (اِمر.) دیوار، پی دیوار و عمارت.
(کَ) (اِ.)
۱- حمام، گرمابه.
۲- جام و پیاله.
(کُ رَ) [ ع. کدوره ] (اِمص.)۱ - تیرگی، سیاهی.
۲- دلتنگی.
(کَ مِ) (اِمر.) کوزه، کدویِ میان تهی خشک کرده که در آن شراب ریزند.
(کَ دِ) [ ع. ] (ص.) هر چیزی که تیرگی داشته باشد.
(کَ دُِ یَ) [ ع. ] (اِمر.) دسترنج، زور بازو.
(کَ دِ) (اِ.) چوبی که رخت شویان با آن جامه را هنگام شستن می‌کوبیدند. کدنگ و کدینه نیز گفته می‌شود.
(کُ یِ) [ ع. کدیه ] (اِمص.)
۱- سختی روزگار.
۲- گدایی.
(کَ وَ) (ص مر.)
۱- کدخدای خانه.
۲- کشاورز، بزرگر.
۳- ریش سفید قوم.
(کَ) [ ع. ] (ق.) این چنین، چنین.
(کَ ذّ) [ ع. ] (ص.) دروغگو، مکار، حیله گر.
(کِ ذْ) [ ع. ] (اِ.) دروغ، دروغ گفتن.
(کَ ذَ) (ص.) احمق، ابله، نادان.
(کَ ذا لِ) [ ع. ] (ق.) همچنین، چنین هم.
(کَ) [ ع. ] (ص.) دروغگو.
(کَ) [ په. ] (ص.) ناشنوا.
(~.) (اِ.) زور، توان، قوت.
(کَ رّ) [ ع. ] (مص ل.) حمله کردن به دشمن در جنگ.
