حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن
«حافظ»
(کُ تَ) (اِ.) = کوتل:
۱- اسب یدک، اسب جنیبت.
۲- تل و پشته بلند خاک.
(کُ لِ) [ فر. ] (اِ.) خوراکی که با گوشت چرخ کرده و سیب زمینی و تخم مرغ درست می‌کنند.
(کَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) پنهان کردن، پوشاندن.
۲- (اِمص.) پوشیدگی، اختفا.
۳- (اِ.) وسمه.
۴- شمشاد.
(کِ) [ ع. ] (مص م.) پنهان داشتن، پنهان کردن.
(کَ تَ بَ) (ص.) پرخور، تنبل.
(کَ تَ بَ) (ص.) نک کتنبر.
(کَ تِ) (اِ.)
۱- دمپخت، برنج دمی.
۲- صندوقخانه، پستو.
(کَ تَ) (اِ.) مرغ سنگ خواره.
(کُ) (اِ.) غوزه پنبه.
(کُ تَ) (اِ.)
۱- عصا و چوبدستی.
۲- (مص م.) زدن، ضربه زدن. ؛ ~خور سفتی بودن از کتک خوردن پروا نداشتن.
(~. زَ دَ) (مص م.) تنبیه بدنی کردن.
(کَ) (ص.)
۱- کسی که کت سازد.
۲- درودگر، نجار.
(کَ بِ) [ ع. کتیبه ] (اِ.)
۱- دسته‌ای از لشگر.
۲- سنگ نبشته. ج. کتایب.
(کَ تِ) (اِ.) شوره زار.
(کَ) [ سر. ] (اِ.) صمغی است در مغز ساقه گون که چون در آخر بهار آن را ببرند با فشار از ساقه بیرون می‌آید. این ماده بیشتر در نساجی و پارچه بافی و کاغذسازی و ساختن چسب به کار ...
(کَ) (اِ.) مشک یا خیکی که آب از آن تراوش کند.
(کَ یا کِ فَ) [ ع. کثافه ] (مص ل.) پلیدی، آلودگی.
(کِ رَ) [ ع. کثره ] (مص ل.) بسیاری، فراوانی.
(کَ) [ ع. ] (ص.) فراوان، بسیار.
(~ُ لú اِ تِ) [ ع. ] (ص.) دارای انتشار زیاد از لحاظ وسعت، دامنه یا تعداد.
