حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد
جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست
«حافظ»
(چُ) (حامص.) چابکی، چالاکی.
(چَ سَ)
۱- (ص.) کل، کچل.
۲- (اِ.) داغ پیشانی که بر اثر کثرت سجده یا به علتی دیگر حاصل گردد.
(چُ سَ) (اِ.) کفش چرمی سبک با کف یک لا.
(چُ سَ) (ص نسب.) بسیار کوچک و حقیر و ناقابل.
(چُ) (حامص.) (عا.) لاف و گزاف بیهوده.
(چُ. مَ دَ) (مص ل.) به طور احمقانه‌ای به خود بالیدن.
(چِ یا چَ نَ دِ یا دَ) (ص فا.) کسی که مزه چیزی را به دیگری بچشاند.
(چِ یا چَ دَ) (مص م.) کمی از خوردنی در دهان دیگری گذاشتن تا طعم و مزه آن را دریابد.
(چِ) (اِ.) یکی از حواس پنجگانه که با آن مزه چیزها را دریابند و آلت آن زبان است.
(چَ یاچِ تِ) (اِمر.)
۱- چاشت.
۲- طعمه.
(~. خُ) (ص فا.)
۱- کسی که مزه چیزی را چشیده باشد و همیشه آرزومند آن باشد.
۲- رشوه خوار.
(چَ یا چِ) [ په. ] (اِ.)
۱- عضو بینایی در انسان و حیوان، دیده.
۲- نگاه، نظر.
۳- (عا.) معمولاً هنگام قبول کاری یا خواهش شخصی بر زبان می‌آورند.
(~.) (اِمر.) نگاه غضب آلود از گوشه چشم.
(~.) (اِ.) نک چشم آغیل.
(~.) (اِ.) تعویذی که برای دفع چشم زخم درست کنند.
(~. اَ) (اِمر.) دورنما، منظره.
(~. بُ بُ) (ص نسب. اِمر.) قسمی لوبیا که در خورش ریزند.
(~. بَ) (اِمر.) آن چه که روی چشم بندند تا جایی را نبیند.
(~. بَ دَ) (اِمر.) بازی ای است کودکان را که در آن چشم یکی را بندند و دیگران پنهان شوند سپس چشم او را گشایند تا دیگران را پیدا کند، هر کدام را که پیدا کند بر او سوار شود ...
(~. بَ) (حامص.) افسونگری، ساحری.
