حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
حضور دل نبود با عبادتی که مراست
تمام سجدهٔ سهوست طاعتی که مراست
«صائب تبریزی»
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شرط ؛ نشانهها.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) از بالا به زیر نگریستن.
۲- نزدیک شدن.
۳- (اِمص.) وقوف بر امری.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) تابان گشتن، روشن شدن.
۲- (مص م.) روشن کردن.
۳- (اِمص.) تابش.
۴- نام فلسفهای که براساس حکمت افلاطونی و نوافلاطونی و حکمت رایج در ایران بنا شده و راه رسیدن به حقایق را ...
(اَ رَ بِ) [ ع. اشربه ] (اِ.) جِ شراب ؛ آشامیدنیها، نوشیدنیها.
(اَ رَ) [ ع. ] (ص.)
۱- تندخو.
۲- دلیر، دلاور.
(اَ رَ) [ ع. ] (ص تف.) بزرگوارتر، شریفتر.
(~.) [ ع - فا. ] (اِمر.) نوعی سکه طلای ایرانی که سابقاً در ایران رواج داشته و وزن آن در اواخر قاجاریه ۱۸ نخود بودهاست.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ شعر؛ موها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) آگاه کردن، خبر دادن.
( اَ ) [ ع. ] جِ شعر؛ چامهها، شعرها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) افروختن آتش.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص.)
۱- قوچی که میان دو شاخ آن فراخ باشد، حیوان شاخداری که وسط دو شاخش فاصله باشد.
۲- کسی که میان دو شانه اش فراخ باشد.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص.) ژولیده موی، آشفته موی.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- شاعرتر.
۲- داناتر.
(~.) [ ع. ] (ص.) مردی که بدنش دارای موهای زیاد و یا بلند باشد.
(~.) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به اشعر (یکی از قبایل عرب).
۲- منسوب به فرقه اشعریه.
(اَ ش ِ عِّ) [ ع. ] (اِ.) جِ شعاع ؛ روشنیها، پرتوها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- مشغول ساختن.
۲- جایی را تصرف کردن.
(~. گَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) شخص یا نیرویی که جایی را به زور و برخلاف حق تصرف کند.
(اُ غُ) (اِ.) خارپشت.
