اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
قراری بسته‌ام با می فروشان
که روز غم بجز ساغر نگیرم
«حافظ»
(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.
(گُ) (ص مر.) دلیر، پهلوان.
(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.
(گُ) (ص.) شاهد، دلیل، برهان.
(~.) (حامص.) شهادت، تأیید و تصدیق درستی یا نادرستی امری.
(~. خا تَ) (مص م.) شاهد خواستن.
(~. دَ) (مص ل.)شهادت دادن.
(~. مِ) (اِمر.)
۱- پایان نامه تحصیلی.
۲- جواز رانندگی ماشین.
(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب خورند؛ گواچه، تاب، گازره، بادپیچ.
(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.
(گُ ژَ یا ژِ) (اِ.)
۱- طعنه، سرزنش.
۲- شوخی، مزاح.
(گُ) (حامص.) گواهی دادن، شهادت.
(بُ) (ص مر.) احمق، گاوریش.
(لَ) (اِ.) نوعی گلدوزی با نخ ضخیم رنگی روی طرح‌های آماده.
(گَ یا گُ) [ آرا. سر. تر. ] (اِ.)کفل، سرین.
(گُ) (ق مر.) به قیمت مقطوع و بی آنکه وزن کرده یا شمرده شود.
(گُ تِ) [ فر. ] (اِ.) شیوه معماری اروپای باختری از قرن ۱۲ تا ۱۶ م. که از ویژگی‌های آن تکرار عناصر بلندی ساختمان و به کارگیری تاق‌های نوک تیز و شیشه‌های پر نقش و نگار بود.
[ تر. ] (اِ.) زور، قدرت.
(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.
(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیره گل سرخیان که میوه آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته سخت است.
