اگر روم ز پِیاش فتنهها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِیاش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو میبینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفهتر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
ای پادشه خوبان داد از غم تنهای
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
«حافظ»
(گُ) (اِ.) ظرفی مانند تُنگ کوچک دسته دار باگردن باریک و بلند و معمولاً دارای لوله که در آن گلاب میریزند، گلاب پاش.
(گِ بَ) (اِمر.) گل و لای.
(گُ) (اِ.)
۱- از جمله میوههایی که دانههای آن لعاب بسیار دارد و تقریباً به شکل بیضی است.
۲- وسیلهای بیضی شکل که مانند توپ از باد پُر میشود و از آن در ورزش مشت زنی استفاده میکنند.
(گُ) (اِ.) = گولاج. گولانج: نانی است تنک چون کاغذ که از نشاسته و سفیده تخم مرغ پزند و در شربت قند و نبات ریزه کنند و خورند؛ لابرلا.
(گِ تُ) [ فر. ] (اِ.) در روم قدیم به بردگان و غلامانی میگفتند که میبایست در میدانهای عمومی با یکدیگر یا با حیوانات درنده تا دم مرگ بجنگند.
(گُ لَ یا لِ) (اِ.) = کلاله. غلاله:
۱- کاکل مجعد، موی پیچیده.
۲- زلف (به طور اعم).
(~.) [ معر. ] (اِ.)
۱- بالشچهای که زنان بر سرین بندند تا کلان نماید.
۲- شاماکچه که زیر جامه و زره پوشند.
۳- پیراهن، قمیص.
(گُ) (ص نسب. اِ.)
۱- گلفروشی.
۲- باغبانی.
(گَ) (ص فا.) دست به گریبان، دست به یقه.
(~. شُ دَ) (مص م.) دست به گریبان شدن.
(گَ گَ) (اِ.) (عا.) شکم سخت پیش آمده (آبستن).
(گِ دِ) [ انگ. ] (اِ.) هواگردی با بال ثابت که برای پرواز بدون استفاده از نیروی موتور طراحی شده باشد و اغلب برای اهداف آموزشی و تفریحی استفاده شود، بادپَر. (فره).
(گِ یُ) [ فر. ] (اِ.) گلی است با ساقههای بلند، برگهای دراز و باریک و گلهایی به رنگهای سفید، سرخ. پیاز این گل سفت و پوشیده از الیاف میباشد.
(~.) (اِمر.)
۱- آواز بلندی باشد که نقاره چیان و شاطران و قلندران و معرکه گیران در وقت نقاره نواختن و معرکه بستن یکباره کشند.
۲- لحنی است از موسیقی قدیم.
(~.) (اِمر.)
۱- آواز بلند.
۲- نام لحنی از لحنهای موسیقی.
(~. بَ) (اِمر.) برگ گل.
(~. بُ) (اِمر.)
۱- درخت و بوته گل.
۲- بیخ بوته گل.
(گُ لُ) [ فر. ] (اِ.) یاختههای بسیار کوچک و کروی شکل که در خون پیدا میشود و بر دو قسم است گلبول سفید و گلبول قرمز.
(~. نِ) (اِ.) جایی برای پرورش گل به ویژه جای سرپوشیدهای با گرما و روشنایی مناسب و کمابیش ثابت.
(~. خَ) (اِمر.)
۱- تون حمام.
۲- جای انداختن زباله.
