اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
چشم فلک نبیند زین طرفه‌تر جوانی
در دست کس نیفتد زین خوبتر نگاری
«حافظ»
(~. بِ) (ص مر.) منتظر.
(~. تَ) (ص مر.)
۱- بخیل.
۲- حسود.
(~. دَ) (مص ل.) نک چشم - پوشی.
(~. خُ دَ) (مص ل.) چشم زخم خوردن، هدف چشم بد شدن.
(~. تَ) (مص ل.) توقع و امید داشتن.
(~. دَ دِ)(ص مر.)بی شرم، بی حیا.
(~. رِ دَ) (مص ل.) نظر خوردن، چشم زخم خوردن.
(~. رَ دِ) (ص مف.) کسی که چشم زخم به او رسیده.
(~. رُ شَ) (اِمر.) پیشکشی که برای عروس وداماد یا تازه رسیده از سفر ببرند.
(~.) (ص مر.)
۱- کبود چشم.
۲- کنایه از: بی شرم و حیا.
(~. زَ) (اِمر.) آسیبی که از چشم بد به کسی رسد.
(~. زَ) (اِ.)
۱- مهره سیاه و سفید که برای دفع چشم زخم به گردن کودک آویزند.
۲- کنایه از: زمان بسیار کم.
(~. زَ دَ) (مص م.)
۱- چشم زخم خوردن.
۲- کنایه از: بیدار بودن.
(~. زَ دِ) (ص مف.) کسی که آسیبی از چشم بد به او رسیده باشد.
(~. زَ رِ. گِ رِ تَ) (مص ل.) نگاه خیره و غضب آلود کردن به کسی.
(~. سِ)(ص مر.) = چشم سفید: بی شرم، گستاخ.
(~.) (ص مر.) چشمی که از آن چشم زخم به کسی یا چیزی برسد.
(~. غُ رِ) (عا.) (اِمر.) نگاه خشم - آلود. تهدید، تخویف.
(~. فَ) (ص فا.) = چشم فساینده: کسی که افسون چشم زخم کند.
(~. نِ) (ص فا.) کنایه از: محبوب، معشوق.
