اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست
کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر
«حافظ»
(~.) (ص مر.) هر جسم پشت برآمده مانند ماهی.
(~ِ نِ) (ص.) کنایه از: کسی که دارای شغل دفتری است.
(~. نَ دَ) (مص ل.) پشت دادن، استناد.
(~. نِ) (حامص.) نوشتن در پشت سند برای انتقال آن به دیگری.
(پُ تِ. زَ دَ) (مص م.)
۱- به پشت پای کسی زدن تا بر زمین افتد.
۲- ترک کردن، رها کردن.
(پُ) (ص نسب.) هیز، مخنّث.
(پُ) (اِمر.) پایداری، همت.
(~. تَ) (مص ل.) همت داشتن.
(~. گَ) (حامص.)
۱- به کسی متکی بودن، اعتماد.
۲- مددکاری.
(~. گُ) (اِمر.) صورتی پررنگ، قرمز کم رنگ.
(پُ تِ. اَ تَ) (مص م.) (عا.) در انجام دادن کاری سستی و اهمال کردن.
(پُ رَ) (اِ.) نک پشتواره.
(پُ. پُ) (ق مر.)
۱- پشت سر هم، پیاپی.
۲- دوشادوش.
(~.) (ص فا.) پشتیبان، مددکار.
(پُ تِ) (اِمر.)
۱- کوله بار، پشتواره.
۲- تل، تپه.
۳- مقدار باری که بتوان با پشت حمل کرد.
۴- فاصله میان دو چاه قنات.
(پَ تُ) (اِ.) از زبان‌های ایرانی شرقی که بیشتر در باختر و جنوب افغانستان و شمال باختری پاکستان رواج دارد.
(پُ) (ص مر.) پشتیبان، یاری کننده.
(پُ رِ) (اِمر.) آن اندازه بار که با پشت توان حمل کرد.
(پُ) (ص مر.) نک پشتیبان.
(پُ نِ) (اِمر.)
۱- سپرده بانکی.
۲- مقدار طلا و نقره و جواهر و مانند آن که از طرف دولت یا بانک ناشر اسکناس برای اعتبار چاپ اسکناس تعیین و نگه داری می‌شود.
