اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم
گر چه جام ما نشد پرمی به دوران شما
«حافظ»
(~. گَ) (ص شغل.) مفتی، حاکم شرع.
(وَ ژَ) (اِ.)
۱- کثافت، نجاست.
۲- جسم بودن.
(وُ) (اِ.)
۱- بجول ؛ استخوان پاشنه پا.
۲- شور و غوغا.
(وُ دَ) (مص ل.)
۱- تحریک کردن.
۲- گزاردن کارها.
(وَ) (اِ.) قورباغه.
(وِ) [ ع. ] (مص م.) بار را با دو دست برداشتن و بلند کردن.
(وَ لَ) [ ع. وکاله ] (اِمص.) وکیلی، وکیل کردن.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آشیانه پرنده. ج. اَوْکار.
(وُ کَ) [ ع. ] جِ وکیل.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آشیانه مرغ. ج. اوکُن، وُکْن.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- مباشر، کارگزار.
۲- کسی که شخص انجام کارهای خود را به او واگذار می‌کند.
۳- نماینده مجلس که از طرف مردم انتخاب شود. ج. وکلاء.
(~ دَ) [ ع - فا. ] (اِمر.) کسی که واسطه میان امرا و سلاطین بوده و تقاضای مردم را به آنان می‌رسانیده.
(وَ یُ) [ انگ. ] (ص.) بی هوا، خلاء.
(وَ یا وِ) ضمیر منفصل سوم شخص مفرد: اوی، او.
(وَ) (اِ.) مقدار، اندازه.
(سُ) = وی ستو. بی ستود. بی ستو: (ص.) منکر، کافر.
[ انگ. ]V.H.F (اِ.) فرکانس‌های رادیویی بین ۳۰ و ۳۰۰ مگاهرتز.
[ انگ. ]V.C.D (اِ.)
۱- نوعی دیسک فشرده که تصویر و صدا بر روی آن قابل ضبط و پخش است، ویدیو سی دی.
(وِ) (اِ.) (عا.) میل شدید زنان حامله به بعضی از خوردنی‌ها.
(نِ) (اِمر.) (عا.) خوراکی که برای رفع ویار زن آبستن تهیه کنند.
