اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
«حافظ»
(~. س) [ ع - فا. ] (ص فا.) خیرخواه، خیراندیش.
(و) [ ع. ] (مص م.) سازگاری کردن، همکاری کردن.
(وَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) ج. وافد. کسی یا گروهی که برای رسانیدن پیام نزد شاه بروند.
۲- (اِمص.) پیام آوری، رسالت.
(وَ رَ) [ ع. وفر ] (اِمص.) فراوانی، بسیاری.
(و) [ ع. ] (اِمص.) سازگاری، مناسبت.
(~. دَ) [ ع - فا. ]
۱- (مص م.) مطابق کردن، سازگار کردن.
۲- (مص ل.) مطابق شدن، سازگار بودن.
(وُ) [ ع. ] (اِمص.) رسالت، پیام آوری. ج. وافد.
(وُ) [ ع. ] (اِمص.) بسیاری، فراوانی.
(وَ) [ ع. ] (ص.) به سر برنده عهد و پیمان.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) جِ وفات.
(وَ حَ) [ ع. وقاحه ] (اِمص.) بی شرمی، بی حیایی.
(وَ قّ) [ ع. ] (ص.)روشن خاطر، تیزهوش.
(وَ) [ ع. ] (اِمص.) آهستگی، سنگینی، بزرگواری.
(و) [ ع. ] (اِمص.) مجامعت، آمیزش.
(و یا وَ یَ) [ ع. وقایه ]
۱- (اِمص.) محافظت، نگهبانی.
۲- (اِ.) هر چه بدان چیزی را نگاه دارند و پناه دهند.
(وَ ی) [ ع. وقائع ] (اِ.) جِ وقیعه ؛ حوادث، سرگذشت‌ها.
(و ِ یَ) [ ع. وقایه ]
۱- (مص م.) نگاهداری کردن. حفظ کسی از بدی و آفت.
۲- (اِ.) روسری، سربند زنان.
(وَ بَ یا بِ) [ ع. وقبه ] (اِ.)
۱- مغاکی در کوه به اندازه یک قامت که آب در آن گرد آید.
۲- روزنی بزرگ که پرتو آفتاب از آن آید.
۳- یکی از اجزای دوات قلمدان.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- مقداری از زمان که برای امری فرض شده، هنگام، زمان. ج. اوقات.
۲- دوره، عصر.
۳- فرصت.
۴- نوبت.
۵- فصل. ؛ ~ گل نی کنایه از: وقتی که هرگز نخواهد آمد، هیچ وقت.
(~ُ ~.) [ ع - فا. ] (ق مر.)
۱- پیوسته، همیشه.
۲- (عا.) گاه و بی گاه.
