اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
حافظ جناب پیر مغان مامن وفاست
درس حدیث عشق بر او خوان و ز او شنو
«حافظ»
(وَ گَ) (اِ.) وَشگَن ؛ آلت تناسلی.
(وَ) [ ع. ] (ص.) مختصر، کوتاه.
(وَ ز) [ ع. وجیزه ] (ص.)
۱- مؤنث وجیز.
۲- کلام مختصر و مفید.
(وَ) [ ع. ] (ص.) دردناک.
(و) (اِ.) کندن علف‌های هرز.
(وَ) [ ع. ] (ص.)
۱- نیکورو، زیبا. ج. وجهاء.
۲- صاحب قدر و جاه.
(وَ هَ یا ه) [ ع. وجیهه ] (ص.) مؤنث وجیه.
(وَ) [ ع. ] (ص نسب.) تنها، یکتا.
(وَ یَّ) [ ع. وجدانیه ] (مص جع.) یگانگی، یکتایی.
(وَ دَ) [ ع. وحده ]
۱- (مص ل.) یکی بودن، یگانه بودن. مق کثرت.
۲- (اِمص.) یگانگی، یکی بودن. ؛ ~ ملی اشتراک همه افراد یک ملت در آمال و مقاصد چنان که به منزله مجموعه واحدی به ...
(وَ) [ ع. ] (اِ.) جانور بیابانی. ج. وحوش.
(وَ شَ) [ ع. وحشه ] (اِ.) ترس، هراس.
(وَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- غیراهلی.
۲- آن که از مواهب تمدن دور است.
(وَ حَ) [ ع. ] (اِ.) گل و لای.
(وَ حِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ویار و اشتهای شدید زنان باردار به نوعی خوراکی یا مواد دیگر.
۲- خواهان جماع شدن.
(وُ) [ ع. ] (اِ.) جِ. وحش.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آنچه از طرف خدا بر پیغمبران نازل شود.
(وَ) [ ع. ] (ص.) منفرد، یگانه، بی نظیر.
(وَ) (شب جم.) کلمه‌ای که در هنگام لذت بردن از چیزی یا ابراز شگفتی بیان شود.
(وَ مَ) [ ع. وخامه ] (اِمص.) دشواری، ناگواری.
