آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
امشب از من نکته موزون چه می جویی رهی
شمع خاموشم گهرباری نمی آید ز من
«رهی معیری»
(~.) (ص مر.)
۱- تنها.
۲- بی نظیر، بی مانند.
(~. پَ رَ) (ص مر.) موحد، آن که جز خدای یگانه نپرستد.
(~.) (اِ.) جامه یک لا و بی آستر.
(~. نِ بِ یا بَ) (ق مر.) یک طرفه، از یک سو.
(~. نِ) (ص مر.) بی نظیر، فرد.
(~. دَ) (ص.)
۱- کسی که یک دست داشته باشد.
۲- یک شکل، یک جور، یک نواخت.
(~. دَ) (اِمص.)
۱- اتحاد، یگانگی.
۲- هماهنگی، یک شکلی.
(~. دَ. زَ دَ) (مص م.) (عا.) غافلگیر کردن، گول زدن.
(یَ دَ) (ص.)
۱- دورگه، انسان یا حیوانی که از دو نژاد باشد.
۲- حرامزاده.
(~. دِ لِ) (ص مر.) موافق، بی ریا.
(یَ دَ) (اِ.) آب یا هر مایع نیم گرم.
(~.) (ق.) (عا.)
۱- بی درنگ، بدون مقدمه.
۲- مستقیم.
(~.) (اِ.) اسب اصیل و خوب.
(~. رَ) (ص.) صادق، بی ریا.
(~. رَ)
۱- (ق.) یک بار، یک دفعه.
۲- (ص.) بی ریا، صادق.
(~.) (ق.)(عا.)پشت سر هم، پی درپی.
(~. شُ دَ) (مص.) کنار رفتن، برکنار شدن.
(~. کَ دَ) (مص م.) جدا کردن.
(~. س َ) (ص.) یکه سوار؛ تک سوار، یکه تاز.
(~.) (ص.) برابر، مساوی.
