آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم
«حافظ»
(کُ) (اِ.) خیمه گردی که به یک ستون برپا باشد.
(اِ.)
۱- طبیعت، اصل هر چیز.
۲- هر یک از طبایع چهارگانه.
(کَ) (ص نسب.) منسوب به کیان. سلطنتی، شاهی.
(کَ گَ) (ص مر.)۱ - بی معنی، نامناسب.
۲- درشت، ناهموار.
(حامص.)
۱- پادشاهی.
۲- بزرگی، سروری.
۳- ولایت.
(کِ بِ دَ) (مص ل.) از راه برگشتن، منحرف شدن، از جایی به جایی کشیدن.
(دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- به یکسو رفته، کناره گرفته.
۲- از جایی به جایی شده.
۳- تحاشی کرده.
۴- انحراف یافته، منحرف.
۵- فریفته (به عشق).
(اِ.) چرکی که در گوشه‌های چشم پیدا شود.
(کَ خُ رَ) (اِ.) نام لحنی از لحن -های باربد.
(کَ یا کِ) [ ع. ] (مص ل.) مکر، فریب.
(~. وَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) مکار، حیله گر.
(اِ.) اندام تناسلی نر به ویژه انسان که ادرار و منی از طریق سوراخی در سر آن دفع می‌شود، نره، ذکَر، قضیب. ؛به ~ گاو زدن در پخش مالی یا چیزی اسراف کردن.
(کِ) (اِ.) نمد.
(کَ یُِ) [ ع. ] (ص.) زیرک، خردمند، هوشیار.
(اِ.) (عا.)چین خوردگی لباس یا پارچه.
(کِ یْ) [ انگ. ] (ص.)
۱- وضعیت، سرگذشت و حالت، مورد، نمونه.
۲- جعبه - ای که اجزای اصلی سخت افزاری رایانه براساس طرحی خاص در آن جای داده شود، محفظه، کازه. (فره).
(خُ دَ) (مص ل.) چین خوردن.
[ فر. ] (اِ.) کیسه‌ای با جدار غشایی در بافت‌ها، دارای ماده مایع یا نیمه جامد که ممکن است طبیعی یا مرضی باشد.
(س) (اِ.)
۱- پارچه‌ای که اطراف آن را دوخته باشند تا بتوان چیزی در آن ریخت.
۲- جیب. ؛ ~ دوختن برای چیزی طمع کردن در آن چیز. ؛ از ~ی خلیفه بخشیدن کنایه از: از جیب دیگری ...
(~. بُ) (ص فا.) دزد، جیب بُر.
