آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
در هجر تو گر چشم مرا آب روان است
گو خون جگر ریز که معذور نماندست
«حافظ»
(~. ش) (حامص.) باز کردن و شکافتن کالبد مرده در آزمایشگاه، تشریح علمی.
(ص.) سرگشته، حیران، نادان.
(لِ) [ فر. ] (اِ.) آموزشگاه، مدرسه عالی، مدرسه شبانه روزی.
(اِمر.)
۱- کارزار، حرب.
۲- مزرعه برنج، برنجزار.
(اِ.) = کله جوش: اشکنه، نوعی غذای حاضری.
(لُ) [ فر. ] (اِمر.) واحد اندازه گیری حرارت.
(لِ کِ) [ روس. ] (اِ.)۱ - اتاقکی که ~دارای چهار چرخ می‌باشد و به وسیله ~یک اسب یا بیشتر حرکت می‌کند.
۲- چهارچرخه‌ای که برای حمل و نقل کودک شیرخواره به کار می‌رود.
(لُ تِ) (ص مف.) آشفته، پریشان حال.
(لُ) (ص. اِ.) بیوه، زن بیوه.
(لِ جِ) (اِ.) فاخته.
(لَ دِ) (ص فا.) به شتاب رونده، جیم شونده.
(لَ) (اِ.) نوعی کارد نعلبندان و بیطاران اسب.
(لَ یا لِ) (اِ.)
۱- متاع و اسباب خانه.
۲- کدوی شراب.
۳- زمینی که برای کشت آماده شده باشد.
(اِ.)
۱- تنه، بدن.
۲- صورت، شکل.
(اِ.) = کالوچ: کبوتر.
(اِ.) انگشت کوچک.
(اِ.) نوعی گیاه بدبو، گندنا.
(ص.) نادان، ابله.
(ش)(اِ.)
۱- دیگ، دیگ غذا.
۲- نوعی آش.
(لَ) (اِمصغ.) نوعی خربزه کوچک.
