آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
اثر نماند ز من بی شمایلت آری
اری مؤثر محیای من محیاک
«حافظ»
(~. س) [ ع - فا. ] (ص فا.) خیرخواه، خیراندیش.
(و) [ ع. ] (مص م.) سازگاری کردن، همکاری کردن.
(وَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) ج. وافد. کسی یا گروهی که برای رسانیدن پیام نزد شاه بروند.
۲- (اِمص.) پیام آوری، رسالت.
(وَ رَ) [ ع. وفر ] (اِمص.) فراوانی، بسیاری.
(و) [ ع. ] (اِمص.) سازگاری، مناسبت.
(~. دَ) [ ع - فا. ]
۱- (مص م.) مطابق کردن، سازگار کردن.
۲- (مص ل.) مطابق شدن، سازگار بودن.
(وُ) [ ع. ] (اِمص.) رسالت، پیام آوری. ج. وافد.
(وُ) [ ع. ] (اِمص.) بسیاری، فراوانی.
(وَ) [ ع. ] (ص.) به سر برنده عهد و پیمان.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) جِ وفات.
(وَ حَ) [ ع. وقاحه ] (اِمص.) بی شرمی، بی حیایی.
(وَ قّ) [ ع. ] (ص.)روشن خاطر، تیزهوش.
(وَ) [ ع. ] (اِمص.) آهستگی، سنگینی، بزرگواری.
(و) [ ع. ] (اِمص.) مجامعت، آمیزش.
(و یا وَ یَ) [ ع. وقایه ]
۱- (اِمص.) محافظت، نگهبانی.
۲- (اِ.) هر چه بدان چیزی را نگاه دارند و پناه دهند.
(وَ ی) [ ع. وقائع ] (اِ.) جِ وقیعه ؛ حوادث، سرگذشت‌ها.
(و ِ یَ) [ ع. وقایه ]
۱- (مص م.) نگاهداری کردن. حفظ کسی از بدی و آفت.
۲- (اِ.) روسری، سربند زنان.
(وَ بَ یا بِ) [ ع. وقبه ] (اِ.)
۱- مغاکی در کوه به اندازه یک قامت که آب در آن گرد آید.
۲- روزنی بزرگ که پرتو آفتاب از آن آید.
۳- یکی از اجزای دوات قلمدان.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- مقداری از زمان که برای امری فرض شده، هنگام، زمان. ج. اوقات.
۲- دوره، عصر.
۳- فرصت.
۴- نوبت.
۵- فصل. ؛ ~ گل نی کنایه از: وقتی که هرگز نخواهد آمد، هیچ وقت.
(~ُ ~.) [ ع - فا. ] (ق مر.)
۱- پیوسته، همیشه.
۲- (عا.) گاه و بی گاه.
