آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
تجلی گه خود کرد خدا دیده ی مارا
در این دیده در آیید و ببینید خدارا
«صفای اصفهانی»
(نَ) [ ع. ] (اِ.) لقب پادشاهان حبشه.
(نُ جَ) [ ع. نجباء ] (ص.) جِ نجیب.
(نُ یا نَ) [ ع. ] (اِمص.)کامیابی، رستگاری.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زمین بلند و وسیع.
۲- قسمتی از خاک عربستان.
(نَ دَ) [ ع. نجده ] (اِمص.) دلیری، شجاعت.
(نَ دَ یا دِ)
۱- (اِ.) سرود.
۲- (ص.) شجاع.
۳- یار، یاور.
۴- (اِمص.) یاری، یاوری.
(نَ جِ) [ ع. ] (ص.) ناپاک، پلید.
(نَ جِ) (ص نسب.) (اِ.) (عا.)
۱- مدفوع انسان.
۲- کنایه از: مشروبات الکلی.
(نَ جَ) (اِ.) نوعی سیخک برای راندن ستوران.
(~. زَ دَ) (مص م.) (کن.) کسی را به کاری واداشتن.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) نسل، نژاد، فرزند. ج. انجال.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) ستاره. ج. نجوم، انجم.
(~. ~.) [ ع. ] (ق مر.) قسط به قسط، قسطی.
(نَ مِ) [ ع. نجمه ] (اِ.)
۱- ستاره، اختر.
۲- نام گیاهی.
(نَ جَ) (ص.) نژند، اندوهگین.
(نَ) [ ع. نجوی ] (اِ.) آهسته حرف زدن، پچ پچ کردن.
(نَ) (ص فا.) (عا.) گوشه گیر، مردم گریز.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) جِ نجم ؛ ستارگان.
(~.) [ ع. ] (مص ل.)۱ - ظاهر شدن، پدید آمدن.
۲- طلوع کردن ستاره.
۳- پدید آمدن فتنه.
۴- ظهور کردن بدمذهب.
۵- قسط قسط ادا کردن مالیات.
(نَ جَ) (اِ.) نوعی از تبرزین.
