آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
جدا بود شکر و شیر، همچو روغن و آب
درین زمانه که آثار مهربانی نیست
«صائب تبریزی»
(مُ تَ حِ) [ ع. ] (اِفا.) انتحال کننده، به خود نسبت دهنده (شعر دیگری را). ج. منتحلین.
(مُ تَ خَ) [ ع. ] (اِمف.) برگزیده شده.
(مَ تَ) [ سنس. ] (اِ.)
۱- افسون، کلام مؤثر.
۲- ذکری برای رام کردن و دفع گزند جانور درنده.
۳- (عا.) مسخره کرده شده.
(مُ تَ زَ) [ ع. ] (اِمف.) کنده شده، جدا شده.
(مُ تَ سَ) [ ع. ] (اِمف.) نسبت داده شده.
(مُ تَ س) [ ع. ] (اِمف.)
۱- نسخ کننده، زایل کننده.
۲- نسخه (کتاب) گیرنده.
(مُ تَ ش) [ ع. ] (اِفا.)
۱- فاش، شایع.
۲- پراکنده، پاشیده.
۳- انتشار یافته.
(مُ تَ صَ) [ ع. ] (اِمف.) نصب شده، برقرار شده.
(مُ تَ صَ) [ ع. ] (اِفا.) نصرت یابنده، غالب.
(مُ تَ ظِ) [ ع. ] (اِفا.) چشم به راه، کسی که انتظار می‌کشد.
(مُ تَ ظِ) [ ع. ] (اِفا.) مرتب شده، به نظم درآمده.
(مُ تَ عِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آن که پای را به هنگام لغزش نگاه می‌دارد.
۲- آن که پس از افتادن برمی خیزد.
۳- به شده از بیماری، ناقه.
(مُ تَ فَ) [ ع. ] (اِمف.) سود برده شده، نفع برده شده.
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) سود یابنده، نفع برنده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) نیست و نابود گشته.
(مُ تَ ق) [ ع. ] (اِفا.)
۱- جداکننده درم خوب از بد.
۲- انتقاد کننده.
(مُ تَ قَ) [ ع. ] (اِمف.) نقش شده، کنده کاری شده.
(مُ تَ قَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- ویران شده (بنا).
۲- شکسته شده (عهد و پیمان).
۳- باطل.
(مُ تَ قِ) [ ع. ] (اِفا.) جابه جا شونده.
(مُ تَ قِ) [ ع. ] (اِ فا.) انتقام کشنده، عقوبت کننده.
