آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در میکده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
احادیا بجمال الحبیب قف و انزل
که نیست صبر جمیلم ز اشتیاق جمال
«حافظ»
(مُ قَ دَّ) [ ع. ] (ص.)
۱- پاک و پاکیزه.
۲- شایسته پرستش و احترام.
۳- دارای کیفیت آسمانی.
۴- بسیار با ارزش و گرامی.
(مَ دَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) جای قدم نهادن.
۲- (مص ل.) از سفر یا از جایی بازآمدن.
(مُ دِ) [ ع. ] (اِفا.) اقدام کننده.
(مُ قَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.) پیش رفته، پیش - افتاده.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) ترجیح دادن، برگزیدن.
(~.) [ ع. ] (اِمف.) جِ مقدمه ؛ اموری که برای شروع در امری لازم است.
(مُ قَ دَّ مِ) [ ع. مقدمه ] (اِ.)
۱- اول چیزی.
۲- قسمت جلوی لشکر.
۳- حادثه، واقعه.
۴- آغاز، شروع کار.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.) ذکر مقدمه برای مطلبی یا انجام کاری.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) قدرت داده شده، توانا شده بر چیزی، ممکن، شدنی.
(مَ قَ رّ) [ ع. ] (اِ.) آرامگاه، جای قرار.
(مُ قِ رّ) [ ع. ] (اِفا.) اعتراف کننده، اقرار - کننده.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) قیچی.
(مُ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) نزدیک شونده.
(مُ قَ رَّ) [ ع. ] (اِمف.) نزدیک شده.
(مُ قَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) تولید جراحت کننده.
(مُ قَ رَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- ثابت و برقرار شده.
۲- تقریر شده.
(مُ قَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- قراردهنده، تعیین کننده.
۲- تقریرکننده، بیان کننده.
۳- کسی که درس استاد را برای دانشجویان تقریر و شرح کند، دانشیار.
(مُ قَ رَّ) [ ع. ] (اِ.) امور و قواعدی که باید مراعات شوند.
(~.) [ ع - فا. ] (ص مر.) کسی که به اجرای مقررات سخت پایبند است.
(مُ قَ رَّ) [ ع - فا. ] (اِ.) ماهیانه، حقوق، مستمری.
