آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان
که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش
«حافظ»
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) فلج شده، عاجز.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) بدبخت، گرفتار، دچار فلاکت شده.
(مُ فَ) (ص نسب.) (عا.)
۱- کسی که آب بینی وی دایماً روان باشد.
۲- ضعیف و مردنی.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) فانی کننده، تباه سازنده، نابود کننده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) فهمیده شده، درک شده، قابل فهمیدن.
(مُ فَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) سپرده شده، واگذار شده.
(مُ فَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.) تفویض کننده، واگذارنده.
(مُ فَ کِّ) [ ع. ] (اِفا.) اندیشمند.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) جدا کرده شده، جدا مانده.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) سودمند، با فایده.
(مُ) (اِفا.)
۱- جاری کننده.
۲- فیض - دهنده، فیض بخش، فیض دهنده.
(مُ فِ) [ ع. ] (اِفا.) بهوش آینده، بیدار شده.
(مُ فِ نِ) (ص.) بچه‌ای که آب دماغش راه افتاده باشد.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مقبره ؛ قبرها.
(مُ بِ) [ ع. ] (ص.)
۱- روبرو، برابر.
۲- معادل، مساوی.
۳- ضد، مخالف.
(مُ بِ لَ یا لِ) [ ع. مقابله ] (مص م.)
۱- دو چیز را با هم برابر کردن.
۲- تلافی کردن.
۳- مقایسه کردن نسخه‌های یک متن با یکدیگر. ؛ ~به مثل رفتار همسان در پاسخ به رفتار دیگری.
(مُ تِ) [ ع. ] (اِفا.) جنگجو.
(مُ تِ لَ یا لِ) [ ع. مقاتله ] (مص ل.) جنگ، کشتار.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مقدار؛ اندازه‌ها، مقدارها.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.) نزدیک شونده.
