آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
بسوز این خرقه تقوا تو حافظ
که گر آتش شوم در وی نگیرم
«حافظ»
(مُ سَ و ُِ) [ ع. ] (اِفا.) خیره سر، خودرأی.
(مِ وَ) [ ع. ] (اِ.) عطردان.
(مُ سَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.) فریبنده و اغوا کننده.
(مِ) [ معر. ] (اِ.) مُشک.
(مُ کِ) [ ع. ] (اِفا.) خاموش کننده، ساکت کننده.
(مُ کِ) [ ع. ] (اِفا.) مستی آور.
(مُ کِ) [ ع. ] (ص.) جِ مسکره ؛ مست کننده‌ها، نوشابه‌های الکلی.
(مَ کَ) [ ع. ] (اِ.) منزل، محل اقامت. ج. مساکن.
(مُ سَ کِّ) [ ع. ] (اِفا.) تسکین دهنده، آرام کننده.
(مَ کَ نَ) [ ع. مسکنه ] (حامص.) فقر، تنگدستی.
(مَ کِ) (اِ.) کره و چربی که از دوغ گیرند.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ساکت شده، خاموش شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- جا داده شده، سکنی شده.
۲- آرام کرده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) سکه زده، پول فلزی. ج. مسکوکات.
(مِ) [ ع. ] (ص.) فقیر، تنگدست.
(مِ گَ) (ص فا.) کسی که ظرف‌های مسی می‌سازد.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- کسی که با روغن مقدس مسح شده باشد.
۲- مرد بسیار سفر.
۳- (اِ.) نام حضرت عیسی.
(مَ. دَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) کسی که نفسش مانند حضرت عیسی مرده را زنده می‌کند.
(مَ) [ ع - فا. ] (ص.) کسی که دارای دین حضرت عیسی باشد.
(مَ یَّ) [ مص جع. ] (اِ.) دین حضرت عیسی مسیح که سه شعبه مهم دارد: کاتولیک، پروتستان، ارتد وکس.
