شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود
پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود گرانمايه جمشيد فرزند او كمر بست يكدل پر از پند او بر آمد بر آن تخت فرخ پدر برسم كيان بر سرش تاج زر كمر بست با فرّ شاهنشهى جهان گشت سرتاسر او را رهى زمانه بر آسود از داورى بفرمان او ديو و مرغ […]
شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود
پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود پسر بد مر او را يكى هوشمند گرانمايه طهمورث ديوبند بيامد بتخت پدر بر نشست بشاهى كمر بر ميان بر ببست همه موبدان را ز لشكر بخواند بخوبى چه مايه سخنها براند چنين گفت كامروز تخت و كلاه مرا زيبد اين تاج و گنج و […]
شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ
آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ چو بشناخت آهنگرى پيشه كرد از آهنگرى ارّه و تيشه كرد چو اين كرده شد چاره آب ساخت ز دريايها رودها را بتاخت بجوى و برود آبها راه كرد بفرخندگى رنج كوتاه كرد چراگاه مردم بدان بر فزود پراگند پس تخم و كشت […]
شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده
بنياد نهادن جشن سده يكى روز شاه جهان سوى كوه گذر كرد با چند كس همگروه پديد آمد از دور چيزى دراز سيه رنگ و تيره تن و تيز تاز دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون ز دود دهانش جهان تيرهگون نگه كرد هوشنگ با هوش و […]
شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود
پادشاهى هوشنگ چهل سال بود جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و […]
شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه
رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه خجسته سيامك يكى پور داشت كه نزد نيا جاه دستور داشت گرانمايه را نام هوشنگ بود تو گفتى همه هوش و فرهنگ بود بنزد نيا يادگار پدر نيا پروريده مر او را ببر نيايش بجاى پسر داشتى جز او بر كسى چشم نگماشتى […]
شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو
كشته شدن سيامك بر دست ديو سخن چون بگوش سيامك رسيد ز كردار بدخواه ديو پليد دل شاه بچه بر آمد بجوش سپاه انجمن كرد و بگشاد گوش بپوشيد تن را بچرم پلنگ كه جوشن نبود و نه آيين جنگ پذيره شدش ديو را جنگ جوى سپه را چو روى […]
شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث
پادشاهى گيومرت پادشاهى گيومرت نخستين شاهان پارسيان سى سال بود سخنگوى دهقان چه گويد نخست كه نام بزرگى بگيتى كه جست كه بود آنكه ديهيم بر سر نهاد ندارد كس آن روزگاران بياد مگر كز پدر ياد دارد پسر بگويد ترا يك بيك در بدر كه […]
شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود
گفتار اندر ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مر زبانى نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد بكردار تابنده عاج چه گويم كه خورشيد تابان كه بود كزو در جهان روشنايى فزود ابو القاسم آن شاه پيروز بخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت […]
شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد
گفتار اندر داستان ابو منصور بن محمد بدين نامه چون دست كردم دراز يكى مهترى بود گردن فراز جوان بود و از گوهر پهلوان خردمند و بيدار و روشن روان خداوند راى و خداوند شرم سخن گفتن خوب و آواى نرم مرا گفت كز من چه بايد همى كه جانت سخن […]