دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است