دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست