دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد