دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت