دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند