دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد