دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند