دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد