دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند