دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند