دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت