دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند