دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث