دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد