دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد