دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست