دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند