دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد