دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد