دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت