دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد