دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد