دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است