دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت