دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است