دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند