دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند